۱. نقشه‌ای برای حرکت در میدان مین قدرت
در جهانی پر از رقابت، کسی زنده می‌ماند که قواعد نانوشته قدرت را بفهمد. رابرت گرین همچون استادی کهن، کتابی نگاشته تا شاگرد خود را از خطرها برهاند. داستان‌ها، نمونه‌ها و حکایت‌هایی از تاریخ در جای‌جای کتاب جاری‌ است. از دربار پادشاهان فرانسه تا دفترهای مدرن نیویورک، همگی میدان بازی قدرت‌اند. این کتاب نقشه‌ای‌ست برای قدم‌زدن در میدان مین. هر قانون، چراغی‌ست برای دیدن خطرهای پنهان. تجربه‌ها آموزنده‌تر از نصیحت‌اند.

۲. فرمانروایی با نقاب فروتنی
در یکی از حکایت‌های کتاب، سرداری را می‌بینیم که با تواضع ظاهر می‌شود، اما در دل در پی سلطه است. گرین می‌گوید فروتنی ابزار است، نه فضیلت. او توصیه می‌کند لبخند بزن، حتی وقتی شمشیر را آماده کرده‌ای. این بازی، نمایش بزرگی‌ست و تو بازیگری در آن. ظاهری آرام، امنیت می‌آورد و توجه را از نیت دور می‌کند. فروتنی نه برای خاکساری، بلکه برای بقاست. نقاب‌ها، بخشی از واقعیت‌اند.

۳. جذاب باش، اما نزدیک نشو
در دنیای قدرت، کمی فاصله، ارزش می‌آفریند. باید خواستنی باشی، اما همیشه در دسترس نباشی. رابرت گرین از شاهزادگانی می‌گوید که با حضور اندک، جذاب‌تر می‌مانند. او می‌نویسد: «به اندازه ظاهر شو، نه بیشتر.» راز، جاذبه می‌آورد؛ حضور دائمی، تکرار و بی‌میلی. همچون جواهری نایاب، باید به‌نظر برسی. حضور زیاد، قدر را کم می‌کند. کمی ابهام، همیشه جادو می‌کند.

۴. دشمنان را ببین، قبل از آن‌که دیده شوی
یکی از ماجراهای کتاب، درباره فردی‌ست که به‌خاطر بی‌توجهی به دشمن پنهان، نابود می‌شود. گرین می‌آموزد که پیش از حمله، باید محیط را تحلیل کرد. هوشیاری، اصل اول قدرت است. قدرت‌ورز همیشه در حال دیدن، شنیدن و یادداشت‌برداری است. دشمن را پیش از آن‌که عمل کند، باید شناخت. قدرت یعنی پیش‌بینی. از دشمن احمق نترس، از دشمن خاموش بترس.

۵. سکوت سلاحی فراموش‌شده است
کسی که زیاد حرف می‌زند، خود را بی‌دفاع می‌کند. رابرت گرین با روایت‌هایی از سیاستمداران خاموش، نشان می‌دهد که سکوت، نشانه ضعف نیست. با سکوت، حریف را مجبور به حدس‌زدن می‌کنی. هر چه تو کمتر بگویی، او بیشتر لو می‌دهد. سکوت، عرصه را باز می‌گذارد تا دیگران خود را آشکار کنند. در بازی قدرت، کسی که کمتر می‌گوید، بیشتر می‌داند. راز سکوت را جدی بگیر.

۶. در اوج، زهر نزن؛ قدرت را نگه‌دار
در یکی از داستان‌ها، فرمانده‌ای پس از پیروزی، به‌جای انتقام، دشمن را بخشید. گرین می‌گوید: قدرت نهایی در توانایی چشم‌پوشی است. وقتی به اوج می‌رسی، انتقام نگیرید؛ بزرگ‌منشی نشان بده. این باعث می‌شود دیگران به قدرت تو احترام بگذارند، نه از آن بترسند. انتقام‌جویی، نشان از ضعف درونی است. قدرت پایدار، با شفقت همراه است. گاهی نبخشیدن، خودزنی است.